Nie wszystkie tuje nadają się na żywopłot wokół plantacji!

Wielu producentów owoców przy zakładaniu plantacji lub sadu decyduje się na inwestycję w żywopłot. Tworzy on naturalną barierę, która odgradza plantację od drogi, zabezpiecza przed znoszeniem oprysków w kierunku okolicznych zabudowań, a uprawy ekologiczne chroni (przynajmniej częściowo) przed napływem konwencjonalnych środków ochrony roślin z pobliskich pól. Dobrze ulokowany żywopłot zabezpiecza również przed mroźnymi falami powietrza.

W ostatnich czasach wybór pada coraz częściej na iglaki, np. tuje lub jałowce, które są tanie, łatwo dostępne, niewymagające w pielęgnacji. Nieźle rosną nawet na ubogich glebach, nie potrzebują nawadniania.

Zawsze trzeba jednak zwrócić uwagę na charakterystykę wybranej odmiany, gdyż wiele z nich wybitnie nie nadaje się na żywopłoty. W takim przypadku inwestycja w krzewy to strata pieniędzy, bo i tak nie będą spełniać swojej funkcji.

Mijając nowo założone sady oraz plantacje owoców, można dostrzec, że bardzo często przy zakładaniu dookoła nich żywopłotu wybór pada na iglaki o kolumnowej i wąskokolumnowej formie wzrostu. Decyzja o zakupie jest podejmowana, ponieważ w pobliskim markecie budowlanym przeceniono kilkaset sztuk drzewek. Sadownik korzysta z okazji i zakłada z nich żywopłot. Tymczasem iglaki o pokroju kolumnowym rosną wąsko a wysoko. Nie zagęszczają się odpowiednio. Nie nadają się do formowania zwartych żywopłotów wokół nasadzeń.

Jeżeli posadzi się je za rzadko, przez kilkanaście lat nie połączą się z sąsiednim drzewem. Prędzej skończymy użytkowanie plantacji niż one się zagęszczą. Zostaną między nimi wolne przestrzenie, przez które do sadu będzie napływać mroźne powietrze. Żywopłot nie spełni swojej funkcji. Jeżeli natomiast sadziłoby się je gęsto, inwestycja w taki żywopłot nie będzie ekonomicznie uzasadniona.

Na iglaste żywopłoty wokół sadów i plantacji owoców należy wybierać odmiany o pokroju gęstym i szeroko stożkowym. Powinny mieć szybkie tempo wzrostu, aby bezzwłocznie wypełniły przeznaczoną im przestrzeń i uformowały zwarty szpaler. Muszą szeroko rozrastać się w dolnej części, aby zatrzymywać zimne masy powietrza. Powinny również rosnąć odpowiednio wysoko (wzrost niektórych drzewek zatrzymuje się na wysokości zaledwie 1 – 1,5 m). Estetyka ma mniejsze znaczenie od funkcjonalności żywopłotu.

Spośród tuj, dobrym wyborem jest odmiana Brabant. Bardzo szybo rośnie (30 – 40 cm rocznie) i ładnie się zagęszcza. Nie jest wymagająca, prawie zawsze się przyjmuje.

Związane z tematem

Żywopłot - czy warto o nim pomyśleć przy zakładaniu sadu?

Żywopłot typu Benjes - pomysł na darmową i naturalną osłonę sadu