Czy oprysk 5% roztworem mocznika pogarsza mrozoodporność drzew?
Wśród sadowników można spotkać się z poglądem, że oprysk 5 – procentowym roztworem mocznika, stosowany pozbiorczo w ramach profilaktyki parcha jabłoni, pogarsza wytrzymałość drzew na mrozy i zwiększa udział strat po zimie. Czy rzeczywiście jest tak, że dawka nawozu azotowego zadana liściom na jesieni pogarsza przygotowanie roślin do okresu spoczynku?
Cel i termin oprysku mocznikiem
Oprysk mocznikiem powinno się stosować na jesieni, kiedy ok. 95% liści jest jeszcze na drzewach. Penetracja cieczy roboczej jest wówczas najlepsza i termin ten daje największe szanse, że liście zostaną dokładnie pokryte roztworem nawozu. Według badań, oprysk wykonany w tym terminie zmniejsza liczbę zarodników workowych grzyba Venturia inaequalis powstających na liściach pod drzewami o 70 – 96,6%. Tym sposobem bardzo niskim kosztem i przy minimalnym wysiłku ułatwiamy sobie ochronę sadu przed parchem w przyszłym roku.
Mniejszą skuteczność daje oprysk wykonywany na przedwiośniu, gdyż liście leżą już pod drzewami, dostęp cieczy opryskowej jest do nich trudniejszy, a owocniki patogenu zdążyły się już rozwinąć. Obserwacje wskazują jednak, że również w tym terminie oprysk odnosi skutek, ponieważ upośledza dojrzewanie zarodników workowych. Przy czym lepiej wykonać go w lutym niż w marcu, zastosować opryskiwacz plecakowy, aby możliwie najdokładniej zwilżyć liście cieczą oraz użyć wyższej dawki mocznika (7%).
Zaopatrzenie w azot opadających liści zwiększa aktywność mikroorganizmów sparofitycznych (odżywiających się martwą materią organiczną). Przyspiesza to rozkład liści – do następnego sezonu blaszka liściowa zdąży zbrązowieć i się rozłożyć, zostaje tylko szkielet nerwów. Ponieważ sprawca parcha jabłoni, grzyb Venturia inaequalis, zimuje na opadłych liściach, dzięki wykonanemu opryskowi traci on substrat, na którym mógłby się rozwijać i ginie.
Oprysk mocznikiem a mrozoodporność jabłoni
Oprysk 5% roztworem mocznika wykonany w optymalnym terminie nie pogarsza zdolności jabłoni do przetrwania okresu zimowego. W momencie, kiedy opadanie liści jest już zainicjowane, a drzewo wchodzi w stan spoczynku, dostarczenie dawki azotu nie spowoduje jego rozbudzenia i nie wydłuży okresu wegetacji. Procesy metaboliczne oraz wzrost jest już wstrzymany i zostanie wznowiony dopiero w przyszłym roku. Opadające liście przekazują zawarte w nich substancje mineralne do tkanek drzewa. Jeżeli część azotu zostanie przez nie pobrana, to drzewo skorzysta z niej dopiero po wznowieniu wegetacji. Wykorzysta ją do wzrostu na wczesnych etapach rozwoju, co jest korzystne i poprawi plony. Przypominamy, że zanim nie wykształcą się liście, nie funkcjonuje transpiracja i drzewo nie pobiera azotu z gleby, lecz korzysta ze zgromadzonych zapasów. Natomiast na to, czy wegetacja zostanie wznowiona zbyt wcześnie i czy pąki doznają uszkodzeń przymrozkowych będzie miał wpływ przebieg pogody w przyszłym roku oraz nasze działania – np. opóźnianie wegetacji poprzez bielenie drzew glinką kaolinową.
Negatywny efekt mogłoby przynieść nadmierne dokarmianie azotem w drugiej połowie lata (również saletrą wapniową stosowaną dla poprawy jakości owoców), które jest niebezpieczne, ponieważ stymuluje wzrost roślin, pobudza do wytwarzania nowych pędów i wydłuża okres wegetacji. Głównym celem zabiegu mocznikiem jest zaazotowanie liści, a nie dokarmianie roślin.
Warto jednak wiedzieć, że opryskiwanie roztworem mocznika drzew w stanie spoczynku ma dodatkowe pozytywne skutki dla ich wzrostu i plonowania. Przyrost pędów jest silniejszy, a zawiązanie owoców lepsze niż u drzew nie opryskiwanych. Zaobserwowano, że nawet opryskiwanie mocznikiem pni i gałęzi drzew w stanie bezlistnym poprawia kondycję pąków kwiatowych, wielkość liści, długość wytworzonych pędów i plony.
Związane z tematem
Pozbiorczy oprysk liści mocznikiem - termin ma wielkie znaczenie
Komentarze
Brak komentarzy